En ik moet nog lopen door straten

Naar het mistige heul van de kroeg,

Het hart van de nacht door mijn bloed horen jagen

Voelen waar dat nachthart naar joeg.

En op het plein naar de sterren staan kijken

Als een hond die hapt naar een lap.

En halfdronken in mezelf staan grommen

Dat ik er nog steeds geen ene rotmoer van snap.

 

En ik moet die vrouw nog gaan zoeken

Die zwerfkat van komen en gaan

Die er zo grimmig, gretig en hevig in geloofde

Dat ze eraan kapot leek te gaan

Ja, met haar moet ik terug naar het zuiden

Naar de zwiep van het koperen beest

Om nog een keer te weten dat er niets is veranderd

Aan wat altijd al heet is geweest

 

En laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen

Voordat ik achterover val.

Ik ben niet klaar, ik voel me stuk.

Ik moet gaan, het is te laat,

Die droom die ik had is niet af. 

Maar laat me nog schreeuwen, nog éen keer schreeuwen

Voordat ik achteroverval in de modder, in de modder,

In de modder van mijn graf

 

En ik moet die reis nog gaan maken

Terug naar waar het begon

De geliefden diep in de ogen kijken

Zeggen wat ik nooit kon

En ik moet nog vergeving gaan vragen

In nederigheid gehuld

Omdat voor wie de droom uit het leven wil halen

Er geen leven is zonder schuld

 

En laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen

Voordat ik achterover val.

Het is zo mooi, het is zo vuil,

Het is zo hard, het is zo zacht,

Je springt erop en het gooit je eraf

Maar laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen

Voordat ik achteroverval in de modder, in de modder,

In de modder van mijn graf

 

En ik moet nog stil zijn als water,

Leeg als de strakblauwe lucht,

Het hoog op de dijken langs mijn huid voelen strijken

Als het kleine vaarwel van een zucht.

En dan moet ik ook aan jou niet meer denken,

Nergens meer bij stil blijven staan

En als een onbedoeld kind voor alles verloren

Met een lach op mijn smoel kunnen gaan.

 

 Maar laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen

Voordat ik achterover val.

De tijd veegt me weg als een vlek van de muur

Waar het om gaat weet je pas achteraf

Maar laat me nog schreeuwen, nog één keer schreeuwen

Voordat ik achteroverval in de modder, in de modder,

In de modder van mijn graf