Vanavond moet ik aan je denken

De dagen jagen voort

Ook al blijft ze onbegrepen

De liefde wil het laatste woord

 

Hoe we ooit samen waren

Diep in elkaar gehaakt

En ongemerkt door de jaren

Van elkaar zijn weggeraakt

 

Ik hoor je stap, je stem, je zucht, je bezige handen

Ik proef je mond, je tong, je adem, je geheim

Ik voel je hals, je buik, je rug, je tanden in mijn huid

En dat we eigenlijk nog altijd samen zijn

 

Ik ben naar weet niet waar gereden

Door niemandsland en woestenij

Maar in plaats van te vergeten

Kwam je alsmaar dichterbij

 

Rode rafels aan het luchtspook

Als de late avond viel

Die vale kraai daar op de vluchtstrook

Dat was mijn verwaaide ziel

 

En ik ruik je haar, je hemd, je sjaal, je zomerkleren

Ik zie je weer als toen je aankwam met de trein

Ik voel je blik, je trots, je trouw bij al de keren dat je bleef

En dat we eigenlijk nog altijd samen zijn

 

Ik praat en lach nog met mijn vrienden

Zoek de tijdgeest in Berlijn

Voel me vrij om rond te vliegen

Maar die vrijheid is maar schijn

 

Mijn verlangen is bedorven

Als te vroeg gevallen fruit

Eigenlijk ben ik al gestorven

Zit alleen mijn tijd nog uit

 

 En ik zie het huis, de tuin, het licht in de gordijnen

Ik ruik de dagelijkse genade van de wijn

Ik weet dat van mijn huid het teken niet meer verdwijnen zal

En dat we eigenlijk nog altijd samen zijn

Dat we tot het einde samen zijn