Ik rij naar het land van de vlam hoog boven de vlakte

Waar de ziel zit gebrand in de kaal geblakerde grond

De verlaten weg door de middaglange leegte

En diep in de nacht een eenzaam jankende hond

Ja, daar wil ik leven, daar moet ik lopen

Het laatste hemd van mijn lijf verkopen

Daar zal ik drinken, zwijgen en kijken

Naar de kust van Afrika ja

Daar zal de wind me de zee op jagen

De blauwe golf me verder dragen

Tot ik er zonder me nog iets af te vragen

Zingend in verga, ja

Ik rij naar het land van de maagd en de gebarsten stemmen

Dat mengsel van boete, verering en toornige lust

Waar aan de rand van het moeras de onaantastbare vrouwen dansen

Zich draaiend en stampend van hun zuivere hartstocht bewust

Ja, daar met je paard door de delta rijden

De aarde ruiken, aan de sterren lijden

Met boeren praten, bij vuren waken

Ergens langs de kant

Ja, daar ga ik verder in de piepende morgen

Het heden helder, het verleden bedorven

In de verzoening met het verlies geborgen

Op doortocht gestrand

Ik rij naar de stad waar ze eens op aan kwamen varen

In wrakkige boten vol honger, verwachting en hoop

De oorlog van het geloof in hun helse gebeden

Klaar voor de macht, de glorie en de dood