Het wordt weer eens tijd dat ik dronken word

Het wordt weer eens tijd dat ik dronken word

Het wordt weer eens tijd dat ik drink

Dat ik op weg naar het cafe

met de engeltjes mee weer verheugd langs de huizen hink

Ja, het wordt weer eens tijd dat ik zink

 

En dat ik stil sta te kijken

op niets meer wil lijken

aan het achterste deel van de bar

en daar langzaam versmelt

met het zoete geweld

van de dief en de leugenaar

en denk aan weleer

de vloek en de eer

de verbondenheid en de kloof

en dat de jukebox al spelend

mijn wonden helend

nog de enige is die ik geloof

ja, het wordt weer eens tijd voor omhoog

 

Ja, het wordt weer eens tijd dat ik dronken word

het wordt weer eens tijd dat ik drink

dat ik mijn vriend weer eens bel

die wil, denk ik, wel

voor een paar dagen mee op de zink

Ja, het wordt weer eens tijd dat ik drink

 

En dat hij dan komt

en zijn mening weer gromt

over wat het nou eigenlijk is

een graai in het donker

misleidend geflonker

een altijd knagend gemis

en ik geef hem een knal

recht op zijn gal

en hij gaat er prachtig van neer

maar dan komt hij weer op

met een beuk voor mijn kop

en zo kennen we elkaar dan wel weer

Ja, het wordt weer eens tijd voor wat sfeer

 

 

 

 

 

Ja, het wordt weer eens tijd dat ik dronken word

Het wordt weer eens tijd dat ik drink

Dat ik het weer eens voel deinen

Me in de poel voel verdwijnen

En er met van die barrandzwijnen op klink

Ja, het wordt weer eens tijd dat ik drink

 

En dat het spook in mijn hoofd

Door walmen verdoofd

weer gaat denken dat hij dansen kan

en met de peuk aan zijn lip en gruis in zijn blik

weer gaat walsen met de ondergang

en de tram in de straat de nacht weer verraadt

en me genadig ontwricht

en me van alles berooid weer zachtaardig vergooid

in de barbaarse grap van het licht

Ja, het wordt weer eens tijd dat ik zwicht